970923

مررد بلندبالا رو به پنجره های بزرگ ایستاده

از حرفهای مرد کوته فکر، خونش به جوش آمده

حرفهایش را فریاد میزند

فریادهایش شعرخوانی بغض و لرزه است

ولی من صورتکی خنثایم که دورتر از همه تکیه به دیوار داده ام

پشت صورتک زنی زجه میزند:

بگذارید خانه دلخواهش باشد

                 پنجره ها دلخواهش باشند

                                     من دلخواهش باشم.