هیچ چیز به اندازه ی <<از دست دادن>> آدم را تغییر نمیدهد.
هزارن صفحه کتاب، هزاران ساعت تفکر، هزارن قول و نقل قول، حتی هزاران سفر؛ هیچ کدام زورشان بیشتر از <<از دست دادن>> نیست.
آنچه را حقیقتاً دوست داری از دست میدهی و ژرفتر از همیشه از خودت می پرسی چیستم؟ کیستم؟ اینجا چه می کنم؟ اراده و تفکری پشت بودنها و نبودنهای ماست یا فقط مشتی شن ریزه ایم که بر زمینی پاشیده شده ؟