فکر کنم از عوارض خونه داریه
به روشن بودن تلویزیون معتاد شده ام، حتی با صدای خفه. با صدای تلویزیون بهتر خوابم میبره تا سکوت. انگار تلویزیون جای خالی همه کسایی که باید کنارم باشن و نباشن رو -البته به بدترین شکل ممکن- پر میکنه. هرازگاهی نگاهش میکنم، میبینم هنوز هست. خیالم راحت میشه و به زندگیم ادامه میدم.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد