کج‌راه

قصه‌هایم خاطره و خاطره‌هایم قصه می‌شوند.

کج‌راه

قصه‌هایم خاطره و خاطره‌هایم قصه می‌شوند.

920717

سالهای بالقوه زیبای جوانی‌ام را قوز کرده‌ام پشت این دنیای مجازی و صدایم درنمی‌آید تا به گوش کر آدم‌های حقیقی اطرافم نعره بزنم. پستانکی فرو کرده ام به حلق کودک درون، طفلکی می‌مکد و نمی‌گرید، و شاید آنقدر گرسنگی بکشد تا بمیرد. 

نظرات 1 + ارسال نظر
صادق(فرخ) چهارشنبه 22 آبان‌ماه سال 1392 ساعت 01:35 ق.ظ

کودک درون تو به این راحتی نمی میرد . تشبیهاتت زیبا بود.
خیلی زیبا ... اما تو با روحیه ات آن کودک را زنده نگاه می داری
تو این قدرت را داری .... مطمئنم

امیدوارم واقعا این طور باشه

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد