وقتی هم که مخاطب خاص داری، وقتی هم که اون میاد وبلاگتو میخونه، نوتهای گودرتو میخونه... اونوقت نمیتونی چسناله کنی، نمیتونی از تنهایی و جفای یار بگی، چون اون خودش داره میخونه... اونوقت همه فکر میکنن، به! فلانی چه حالش خوبه!... بعد تو حناق میگیری... بعد وقتی هم که مخاطب خاص نداری دیگه نمیتونی چس ناله کنی... بعد از اون خر میشی اصلندش... سگ میشی...