!

یه زمانی از وبلاگ خونی لذت میبردم اما الان یه کار مسخره است برام، خوب که چی مثلا من بفهمم تو کله ی آدمای دیگه چی میگذره؟؟... امروز یکی رو دیدم که با افتخار از یه اشتباه فکریش تعریف میکرد و اسمشو میذاشت کشف... میخواستم بهش بگم یارو این که تو  میگی اشتباهه ولی اصلا حوصلشو نداشتم، خوب اشتباه کنه تا اون جون بی صاحابش دراد... تو وبلاگش نوشته خدا رو شکر که من یه پدر معتبر و با آبرو داره که همه جا منو جلو انداخته، تو یه مطلب دیگه اش نوشته که میخواد تو سن بیست و هشت سالگی پوسته مذهبیشو بشکونه و یه سری چیزا (مثل دختربازی و این جور حرفا...) رو امتحان کنه، که مبادا بعد از تاهلش هوای مجردی بزنه به سرش. واعجبا!! یکی نیست بهش بگو یارو! اگه بابات هم میخواست مثل تو اون چیزا امتحان کنه الان دیگه اون آدم معتبر نبود، میفهمی؟ تو واسه بچه ات چی داری هان؟ میخوای خاطرات هرزگیتو واسش تعریف کنی که درس عبرت بگیره؟ اگه راست میگی بعد از ازدواج آدم باش و بچسب به زنت! آدم عوضی عوضیه، صد تا دختر رو هم ــــ باشه، باز بعد از زن گرفتنش میخواد صد و یکمی رو هم ـــــ

آخ خدا، باز من این گلمنگلی رو وا کردم که این حرفا رو بزنم و خودمو داغون کنم...