شیخ بهایی میفرماید: 

بی پا و سر کردی مرا

بی خواب و خور کردی مرا

قافیه شدن _ور با _َر در شعر  از سوی آدمهایی که اهل شعرند قاعده ای شناخته شده است و این موضوع دیگر برایشان طبیعی شده،اما از نظر آدمهایی که نمیدانندش بی معنی است. البته که مهم هم نیست، هست؟ قاعده های اینجوری زیاد است، مخصوصا بین دوستهای قدیمی. دلم از آن دوستی های قدیمی میخواهد که پر از این جور چیزهای شناخته شده غیر مهم است.