خط قرمزی که درون آدمها نباشد، بیرون آدمها دوام نمی آورد.
آدما شبیه پیازن، هر لایه رو که رد کنی یه لایه دیگه زیرش هست. بستگی داره چقدر طاقت اشک ریختن داشته باشی.
هر چی بیشتر میگذره بیشتر باورم میشه که خارجیا خیلی بهتر از ما میفهمن و قبل از ازدواج باید یه مدت -حداقل یک سال - با طرف مقابلت زیر یک سقف زندگی کنی. وقتی چیزهای ریز که به تنهایی بی اهمیته کنار هم قرار میگیرند واقعا کلافه کننده میشن. باید بری و در معرض اون مزخرفات کوچیک قرار بگیری و تحملش کنی و ببینی باز هم دلت میخواد با این آدم بمونی یا محترمانه دست میدی و خداحافظی میکنی میری پی کارت.
الان این چه وضع کسشریه که من دارم از گرما تبخیر میشم ولی اگه دمای خونه رو پایین بیارم همسر بیچاره میره زیر پتو و سگ لرز میزنه؟ بابا مگه من چند روز زنده ام که بخوام اینقدر بی معنی آسایشمو به گا بدم. اه.