زن بودن تو این خراب شده

سیزده چهارده سال پیش من تو یه مجموعه بزرگ کار میکردم؛ به واسطه کارم دست راست مدیر و حلقه اتصال یه تعداد آدم با تخصصهای مختلف و روحیات متنوع بودم و از جمله وظایفم این بود که نذارم این آدمها دعواشون بشه و پروژه‌ها بخوابه:))

یه روز خانوم نون که دو سال بزرگتر از خودم و رفیقم هم بود منو کشید کنار و گفت دیشب آقای شین براش دو تا ایمیل بسیار ناجور فرستاده. آقای شین یه مرد چهل و سه ساله‌ی کاربلد بود که در ظاهر بسیار محجوب و مودب به نظر میرسید و خیلی وقتها با هم درباره ادبیات و موسبقی حرف میزدیم و با اونم تا یه حدی رفیق بودم. میدونستم شین زن نداره و با تنها پسرش که نوجوونه زندگی میکنه. به نون گفتم شاید پسرش شیطنت کرده و از ایمیل باباش استفاده کرده، این کارها از شبن بعیده! ولی نون گفت مطالب خیلی شخصی بوده و محاله کار کسی غیر از شین بوده باشه. به نون گفتم حرفت برای من سنده و همه جوره پشتت هستم. میخوای من باهاش حرف بزنم یا موضوع رو به مدیر منتقل کنم؟ نون گفت هیچ کدوم، خودم باهاش حرف میزنم ولی نمیخوام باهاش تنها باشم. ساعت ناهار که واحد خالی شد، نون شین رو به اتاق دعوت کرد، شین از دیدن من جا خورد، من تو چشم هر دوشون نگاه کردم و به شین اطمینان دادم که میدونم موضوع چیه و به خواست نون اونجا هستم. با فاصله نشستم به طوری که تو میدان دیدم بچدند اما صداشون رو نمیشنیدم. خودمو مشغول کار کردم اما حواسم بود که در مدت مکالمه شین سرافکنده است و گاهی به من نگاه میاندازه و جملات کوتاهی به نون میگه. بعد از تموم شدن حرفاشون و رفتن شین، نون بهم گفت که شین کارشو گردن گرفته، عذرخواهی کرده و قول داده که تکرار نشه،که واقعا هم نشد.

اغلب آزارگرها آدمهای بی‌وجودی هستن، بدترین چیز اینه که از ترس آبرو و یا دردسر، اجازه بدیم آزارگر احساس امنیت بکنه . همین که بدونه ما ازش نمیترسیم و لازم باشه آبروشو میبریم و موقعیتشو به خطر می‌اندازیم، پا پس میکشه. هرچند که تو این مملکت همیشه این. ریسک وجود داره که همه چی بیافته گردن زن بیچاره ولی خب از ساکت موندن،مطمئنا کار خرابتر میشه.