بدگویی همیشه بد نیست

خواهربزرگم در تعریف از من میگفت مرضی از زمان جلوتره، حرفی که مرضی میزنه همیشه بعدش فهمیده میشه. البته وقتی اختلاف عقیده پیدا کردیم با خودش فکر نکرد که ممکنه اینم از اون حرفایی باشه که الان قابل فهم نیست. خودم هم فکر میکنم من با نُرم افراد جامعه ام متفاوتم -به عبارتی یه سر و گردن بالاترم. اوایل فکر میکردم چنین فکری خیلی خودپسندانه است اما الان اسمش رو میذارم خودشناسی. اتفاقا از وقتی به چنین خودشناسی رسیده ام حالم بهتره و رفتارم با سایرین هم بهتره. قبلا که خودم رو در سطح دیگران میدیدم انتظار داشتم هر چیزی رو که من میفهمم بقیه هم بفهمن و واسه فهموندن همه چیز به همه کس، هم خودم و هم اونها رو زجر میدادم. اما الان توقعم از آدمها کم شده و حتی از خودم. توقع کم آدم رو به آرامش میرسونه.

در تأیید مطلب بالا، اشاره میکنم به یکی از موضوعات وبلاگم با عنوان «ضد تبلیغ». توی این موضوع من از چیزهایی که تجربه بد دارم حرف میزنم و تجربه بدم رو نشر میدم تا به سهم خودم از تکرار این تجربه پیشگیری کنم. دیشب فهمیدم آمریکایی ها یه سایت دارن به نام yelp که این کار رو به صورت سیستمی و هدفمند و با مشارکت همه انجام میده. از خودم راضیم که تو مملکتی که همه انتقادها به شکل غر زدنه و با جمله »حالا اسم نمیبرم...» شروع میشه، من آغاز کننده این کار بودم. 

پ.ن. شاید تو ایران هم چنین سایتی باشه و من اطلاع نداشته باشم. اما اگرم هست اونقدرها مشهور نیست .