960729

گاهی ـمثل همین الان، حس میکنم بی حوصله ترین آدم روی زمینم؛ یعنی اگر بی حوصلگی جزء رشته های پاراالمپیک می بود، قطعا مدال قهرمانی مال خودم بود. چرا پارا المپیک حالا؟ چون شرکت کنندگان المپیک غالباً آدمهای سالمی هستند ولی بی حوصله ای در حد من، بی شک بخشی از مغزش مختل است! در حدی بی حوصله ام که صبحی آیکون تلگرام را روی گوشی لمس کردم ولی باز نشد و من کلاً از باز کردنش صرف نظر کردم. قفسه کتاب را نگاه کردم و کتابی را که میخواستم، ندیدم و کلاً از خواندنش صرف نظر کردم. بچه ها را خواباندم و خواستم بروم قدم بزنم ولی دیدم باید لباس عوض کنم و خب.... معلوم است که صرف نظر کردم. حرکاتم جوری است که انگار زندگیم بخشی از یک فیلم کلاسیک لهستانی به زبان اصلی است که دارد اسلوموشِن پخش میشود، همانقدر بی مزه و بی معنی.